Podzielić na cztery

Restauracja. Przy jednym stoliku siedzą cztery otyłe osoby z zespołem Downa. Skończyły jeść, teraz głowią się nad rachunkiem. Kwit przechodzi z rąk po rąk, niepełnosprawni drapią się po głowach, dyskutują, bazgrzą coś na papierze długopisem. Kelnerka stoi obok ich stolika i cierpliwie czeka. Obok siedzi elegancko ubrany mężczyzna. Chce zapłacić, macha kartą kredytową, przywołuje kelnerkę, ale ta spogląda na niego bezradnie i pokazuje głową upośledzonych gości. A wśród nich dyskusja trwa nadal. Jeden niepełnosprawny nagle wyłącza się z ożywionej rozmowy, jego uwagę absorbuje telewizor. Spogląda raz to na ekran, raz na małą kartkę trzymaną w dłoni. Elegancki facet obok się irytuje, ale kelnerka wzrusza tylko ramionami, więc tamten nie wytrzymuje i wybucha: "Jak trudno podzielić 490 koron na cztery osoby?". Niepełnosprawni spoglądają na niego z dezaprobatą. W tym momencie czwarty zrywa się z krzesła, zaczyna krzyczeć, że wygrali. Okazuje się, że w dłoni trzymał kupon totka, a w telewizorze trwało właśnie losowanie "szóstki". Bohaterowie przystępują do radosnych harców wokół stołu, podskakują szczęśliwie, padają sobie w objęcia, szczęśliwy kupon wędruje z rąk do rąk. Po chwili niepełnosprawni ustawiają się w rządku przed tamtym facetem, wykrzywiają się do niego, a jeden z nich przedrzeźnia wcześniejsze złośliwe pytanie: "Jak trudno podzielić dziesięć milionów na cztery osoby?".

Był to opis norweskiego spotu reklamowego lotto.