Blogrys

Rytuał w czerwieni

ambitnie ::: 2018-03-14 ::: 170 słów ::: #661

Czytasz starą notkę zaimportowaną z WordPressa. Niektóre elementy układu stron – w szczególności rozmiary i zakotwiczanie ilustracji oraz światło – mogą pozostawiać sporo do życzenia. Gdzieniegdzie wyparowały też multimedia, w szczególności zagnieżdżone wideo z YT.

rytual_w_czerwieni.png

Gdy zeszłego lata gościłem w Quito, zależało mi na spędzeniu popołudnia w wielkim kompleksie muzealnym sąsiadującym z Domem Kultury. Ekwadorskie Muzeum Etnograficzne słynie wszak z arcyciekawej kolekcji sztuki prekolumbijskiej i kolonialnej; przy okazji chciałem zajrzeć również do Muzeum Sztuki Nowoczesnej, może nawet także do Muzeum Instrumentów Muzycznych.

Z zewnątrz nowoczesny, owalny, oszkolony gmach jawił się jednak podejrzanie pusto. Karteczka wisząca na drzwiach potwierdziła nasze obawy: muzea były od wielu miesięcy zamknięte. Jakiś czas temu w kompleksie odbyła się międzynarodowa konferencja, bodajże klimatyczna. Wszystkie eksponaty tymczasowo przeniesiono do magazynów. Do lipca 2017 r. muzealnicy nie zdążyli się jeszcze wprowadzić z powrotem.

Mimo wszystko klamki nie pocałowaliśmy. Wślizgnęliśmy się do środka. Jedna wielka sala była wciąż czynna – choć bezludna, nie licząc dwóch strażników i recepcjonistki. W środku natrafiliśmy na kilkadziesiąt obrazów, które wydały mi się bardzo dobre. Sumiennie je obfotografowałem. Tym sposobem Blogrys dołącza do wąziutkiego grona polskich blogów zajmujących się ekwadorską sztuką nowoczesną.

Hector Oswaldo Viteri Paredes: „Krajobraz miejski” (1957)
Carlos Vicente Andrade: „Studnia”
Brak plakietki
Brak plakietki
Enrique Tabara: „Niebieski i zielony z pustymi przestrzeniami” (1976)
Brak plakietki
Enrique Tabara: „Prymitywna trójka” (2008)
Ramiro Jacome: „Targ z ziemniakami” (1990)
Nieśmiertelni bohaterowie Cervantesa
W sali było też parę instalacji.
Hector Oswaldo Viteri Paredes: „Tajemniczy rytuał w czerwieni” (2008)
Odrobina Paryża w Quito. Atahualpa Villacres: „Le Sacre Soeur”.
Brak plakietki – ale to podobno klasyk ekwadorskiego surrealizmu
Dayuma Micaela Guayasamin: „Archanioł” (2006). Guayasamin – zapamiętajcie to nazwisko.
Marcelo Aguirre Belgrano: „Na cztery ręce” (2006)
Fransciso Coello: „Łowienie ryb”
Brak plakietki
Rafael Diaz Recalde: „Sprzedawca ptaków” (1966)
Patricia Gudino Segovia: „Mirano estupidos” (1969)
Brak plakietki
Jose Carreno: „Przezroczysta panna nr 2” (1993)
Thomas Ochoa Rigetti: „Przestrzeń większa” (2002)
Reklama aborcji. Felix Enrique Arauz Bazantes: „Dziecko”
Villacis Anibal: „Srebro prekolumbijskie” (1982)
Konkwista jak najazd robotów. Chikki de la Torre: „Konkwistador” (1977)
Prześliczny obraz. German Pavon: „Wiadomość w błękicie” (1968)
Zdjęcie wyszło mi nieostro. Wielka szkoda, bo to jeden z ciekawszych obrazów z tamtej sali. Fernando Lopez Guevara: „Emigranci”
Czy są wśród nas daltoniści? Elena Zevallos: „Kobieta w błękicie” (1970)