Oburzenie

19 grudnia do Warszawy dotarła Wiosna Ludów. Grupa aktywistów ponownie otworzyła zamknięty miesiąc wcześniej bar mleczny "Prasowy" przy Marszałkowskiej. Reaktywacja miała charakter anarchistyczny, czyli, mówiąc bez ogródek, doszło do włamania i gastronomicznej samowolki a'la Korwin-Mikke.

Nie jadałem nigdy w tym barze, więc nie mnie roztrząsać przyczyny strukturalne, szczegółowy przebieg zdarzenia i jego następstwa. Ale nie mogę powstrzymać się przed skomentowaniem bezpośredniego powodu akcji, gdyż nie zrobił tego dziennikarz, który w zeszłym tygodniu w wieczornej audycji radia TOK FM rozmawiał z dwójką inicjatorów przedsięwzięcia. Otóż wzburzonych gastroanarchistów na barykady pchnęła informacja o dokręceniu czynszowej śruby przez urząd miasta. Jak z rozbrajającą szczerością wyznała zaproszona do studia młoda pani, potem okazało się, że to wcale nie urzędnicy-krwiopijcy z premedytacją doprowadzili do zamknięcia baru. Właścicielka po prostu postanowiła przejść na emeryturę. Ups.

Zamieszanie z "Prasowym" to oczywiście pikuś. Jednak pomyłka organizatorów mlecznego happeningu przypomniała mi zeszłorocznych Oburzonych i ich, delikatnie mówiąc, wydumane żądania. Najwyraźniej oni też nie wiedzieli kto, jak, z kim i dlaczego, co nie przeszkadzało im głośno krzyczeć.

Nie wiem, co jest gorsze: obywatelska potulność czy obywatelska ignorancja. Jasne, każdemu wolno się pomylić. Ale jeśli ignorancja ma prowadzić do oburzenia, niech to, za Sokratesem, będzie oburzenie na własną ignorancję.