Figury grobowe żołnierzy bez koni

Koło Chęcina, pod Kielcami, powstać ma Pomnik Ofiar Katynia. Będzie liczył trzydzieści hektarów (sic!) i składał się ze "strzelistego monumentu" oraz 21.857 figur ludzkich naturalnej wielkości stojących na betonowych cokołach. Każda z nich zostanie podpisana imieniem, nazwiskiem i stopniem wojskowym. Taka terakotowa armia skrojona na miarę polskiej historii.

Kpię nie z samego zamiaru upamiętnienia zamordowanych oficerów polskich, ale ze zbytniej pretensjonalności tego konkretnego projektu pomnika. Związek Sybiraków, Anna Dymna i Lech Kaczyński są co prawda nastawieni do niego całkiem entuzjastycznie, ale ich opinia liczy się zdecydowanie mniej niż opinia Federacji Rodzin Katyńskich, która pomysłowi zdecydowanie się sprzeciwia.

Dlaczego o tym wszystkim pisze? Ano dlatego, że cała sprawa posiada pewien makabryczny "smaczek", na który nikt jakoś nie zwraca uwagi, a który mnie osobiście wydaje się najbardziej, ujmijmy to eufemistycznie, kontrowersyjny.

Otóż każda z figur ma mieć dziurę w głowie. Pewnie jeszcze taką na wylot, bo światło zachodzącego słońca powinno ładnie prześwitywać.

W zasadzie rozumiem, że ten akurat szczegół nie budzi zdziwienia mieszkańców kraju, którego najważniejszym symbolem jest starożytne narzędzie tortur (piszę to bez ironii, raczej z neoateistycznym dystansem). Ale dziura w głowie?! To chyba nie jest przypadek, że ofiar Holokaustu nie upamiętnia pomnik przedstawiający półnagich Żydów stłoczonych przed komorą gazową, że ofiar Rewolucji Francuskiej nie upamiętnia dwudziestometrowa gilotyna i że żołnierzy, którzy zginęli na frontach Pierwszej Wojny Światowej nie upamiętnia plastikowa siatka udająca chmurę gazu musztardowego.

Może król Edward II, którego zamordowano wbijając mu w odbytnicę rozżarzony pręt (zabójcy mieli zlikwidować byłego władcę tak, by na ciele nie znalazły się ślady gwałtownej śmierci -- ciekawe, czy dużo czasu zajęło im wymyślenie tego modus operandi), też z czasem doczeka się stosownego pomnika?