Gry stare, za stare?

Niektóre gry się nie starzeją. Niestety, aby móc dzisiaj cieszyć się ich ponadczasowością, należało zacząć w nie grać, gdy tylko się ukazały. Jeżeli natomiast nasz pierwszy kontakt z przebojem z dawnych lat nastąpił nie "wtedy", a "teraz", prawie pewne jest, że coś nas od niego odrzuci -- grafika, interfejs, cokolwiek. Sentyment nie pojawi się z odsieczą, ponieważ po prostu go nie będzie. Skoro w dawnych, dobrych czasach z grą się nie zetknęliśmy, nie będziemy mieć do niej żadnego osobistego stosunku.

Pierwsza część Civilization wpadła w moje ręce na początku lat dziewięćdziesiątych. Grałem w nią do upadłego. Jak wiadomo, z czasem seria wzbogaciła się o trzy kolejne części (nie licząc niekanonicznych). Jednak i tak najlepiej gra mi się dzisiaj właśnie w "jedynkę", pomimo tego, że w sequelach esencja gry pozostała w zasadzie niezmieniona.

W połowie minionej dekady miliony graczy zarywały noce przy dwóch innych, wielkich hitach: Frontierze (połączeniu kosmicznego symulatora, strzelanki i RPG) oraz Transport Tycoon (ekonomicznej symulacji, w której gracz wcielał się w rolę magnata spedycyjnego). Okoliczności sprawiły, że nie zetknąłem się z tymi grami "wtedy". Spróbowałem więc nadrobić zaległości "teraz". Do Frontiera usiadłem parę lat temu, do Transport... wczoraj. Co prawda natychmiast dostrzegłem, że oba tytuły mają w sobie To Coś, lecz w obu przypadkach zrezygnowałem z dalszej rozgrywki po kilku godzinach zabawy. Do Frontiera zniechęcił mnie interfejs; natomiast w Transport... elementy graficzne okazały się tak niemożebnie małe, że szybko zaprotestowały z krzykiem moje oczy.

Obie gry to niekwestionowane numery jeden w reprezentowanych przez siebie podgatunkach. Pozostaje mi więc czekać na ich "nowoczesne" sequele. Zakładając, że kiedyś się ukażą. Jakoś na razie nie chcą.